Deze week gespot in De Paardenkrant: een column door Esther Berendsen naar aanleiding van onze eerste Hunter-Jumper Equitation Holland wedstrijd.
"Afgelopen zaterdag vond op het hoofdterrein van de KNHS een springwedstrijd plaats. B tot en met ZZ, klassiek met barrage en direct op tijd, pony’s en paarden, drie ringen. Felgekleurde hindernissen, muziek, alles erop en eraan. Bomvolle rubrieken, dus de vaart moest er wel in blijven. Twee combinaties tegelijk in de ring, direct door met de barrage en liever niet teveel voltes tussendoor. Go go go!
De manier van rijden, na de B niet meer direct van belang voor de prijzen, varieerde nogal. In het Z zag ik een amazone die wel heel hard aan de rem trok voor ze van start ging. Meerdere keren. In de L een paar pony’s die het parcours zo’n beetje over geduwd werden, met de oren in de nek. En ruitertjes met maar één doel: de snelste tijd halen.
Blije pony’s
Met alle gevolgen van dien. Zoals pony’s die op hun kop krijgen omdat ze stoppen – terwijl ze er zo schuin voor geparkeerd worden, dat ze met de beste wil van de wereld niet kunnen springen. In de jurywagen wordt dan wat gemopperd, maar daar blijft het bij. De ruiters in kwestie krijgen het niet te horen en niemand krijgt een gele kaart. Waarom hebben we die eigenlijk niet? Gelukkig waren er ook hele mooie rondjes. Jongens en meisjes van een jaar of tien die rondsturen alsof ze hun hele leven niks anders gedaan hebben. En hele leuke, blije pony’s. Geweldig om te zien.
Rust en grote linten
Dat een springwedstrijd ook anders kan, werd een stukje verderop gedemonstreerd. Daar was de allereerste wedstrijd van Hunter-Jumper Equitation Holland. Alsof je Amerika of Engeland binnenliep: beige en gele rijbroeken, ingevlochten staarten, super chique. En rust! Hier geen gescheur, maar kinderen en volwassenen die hun pony of paard zo netjes mogelijk proberen voor te stellen. Bijna dressuur, maar dan zonder de stress en het gepluk. Want een zachte hand en lichte zit zijn de eerste vereisten voor wie in aanmerking wil komen voor de prijzen. En die prijsuitreiking – met hele grote linten – is te paard. Voor iedereen!
Serieus beoordelen
Ok, niet iedereen zal hier blij van worden. Misschien is het iets te Amerikaans voor een deel van ons nuchtere Nederlanders. Maar deze hunter- en equitationklassen hebben zeker een aantal elementen waar de Nederlandse springsport wat mee kan. Zoals jeugdige en beginnende ruiters écht serieus beoordelen op hun manier van rijden. Door juryleden die hiervoor opgeleid zijn en die het belang hiervan inzien. Die ook eens een 2 durven te geven als dat nodig is. Dan komt het met die snelheid later vanzelf wel goed.
Esther Berendsen, redacteur
